Ik ben getrouwd met een Antwerpenaar. Een exemplaar met Nederlands bloed in de aderen, da’s nog de ergste variant. Ze zijn allemaal arrogant en gierig. Behalve die van mij natuurlijk. En zijn familie. Maar zo van die gemengde huwelijken, daar heb je toch wel wat leed mee. Mijn wederhelft is vanuit het verre Antwerpen naar mijn heimat verhuisd. 7 jaar geleden werd hij officieel Diestenaar. 7 jaar later is het integratieproces nog steeds niet voltooid. Er zijn zo van die items waar hij zich met de beste wil van de wereld maar niet over kan zetten. 1 strijdpunt blijft hier bijvoorbeeld het nuttigen van maaltijden doorheen de dag.
‘s Ochtends ontbijten we, dan gaat alles nog goed. We hebben elk onze eigen goestingskes maar kom, we eten ‘s ochtends iets en dat noemen we dan een ontbijt. De belangrijkste maaltijd van de dag dus so far so good. Maar dan komt het. De volgende maaltijd bepaalt het verdere verloop van de dag. Tijdens het weekend eten wij ‘s middags een boterham. Velen noemen dat lunch, wij noemen dat ‘een boterham eten’. Dat kan een boterhammetje met beleg zijn maar het kan even goed een specialleke zijn. Maar dan… Ten huize Hukselende Vingers eten we altijd ‘s avonds onze middag. Onbegrijpelijk voor Antwerpenaren, de rest van de bevolking lijkt er minder moeite mee te hebben. Middageten is de warme maaltijd van de dag. Vaak zijn dat aardappelen met groensels van het veld en een stuk van een dood beest. Maar die middag, die kunnen we even goed ‘s nachts pas eten als we een frietkot passeren na een optreden. Warm eten is hier middageten. Of je het nu ‘s middags eet of ‘s avonds.
Vandaag bezochten we mijn broer en zijn vriendin. Vanmiddag aten we een boterham (lees: zelfgemaakte hamburgers met verse groentjes, een goeie klodder saus en dat allemaal in een broodje gepropt). ‘s Avonds bij mijn broer aten we… terug een boterham (lees pistolets en sandwiches met beleg). Gevolg: de kinderen waren wat ontregeld omdat ze vandaag geen middag gegeten hebben. Dus ze kwamen thuis nadat ze een boterham gegeten hadden bij mijn broer en vroegen hoopvol ‘Wanneer gaan we nu middag eten papa?’ En toen mocht hij het eens gaan uitleggen 🙂
Hihi, ik ben zelf een Antwerpse (brecht) en sinds 2006 naar Diest verhuisd, ook 7 jaar dus. En er loopt hier wel vaker iets mis met onze dialectwoorden 🙂