2009 was voor ons gezin een bewogen jaar. Ik zette toen een dochter op de wereld. Enkele maanden later, ik was toen net terug aan het werk na mijn bevallingsverlof, verhuisden De Wederhelft en ik met onze 2 ukkies naar het eerste huis dat we zelf kochten. Man, wat een feest! Nu kon het settelen beginnen met van die huisje-boompje-tuintje-kindjes-toestanden.
Eind juni was het toen. Nog eens enkele weken later liep ik met een klein hartje naar mijn baas. Of we eens konden babbelen. Dat ik er over enkele maanden weer een tijdje niet zou zijn. ‘Oei An, ge hebt toch niks ergs aan de hand hè?’ – ‘Goh, aan de hand zo niet. ’t Zit eerder in mijn buik.’ Patat! Miss H was ongeveer 5 maanden oud toen we zonder het te weten opnieuw het grote lot getrokken hadden!
Heel ons leven werd onverwacht overhoop gezet toen bleek dat borstvoeding geven geen betrouwbare vorm van anticonceptie is. De gynaecoloog had het over ‘goede grond om op te mesten’ 🙂 En meteen wisten we welk vlees we in de kuip hadden. Ik noemde je tijdens mijn zwangerschap ‘mijn tijgertje’. Je was en bent hevig en onstuimig maar je bent bovenal een vat vol verrassingen. Als een verrassing heb je jezelf aangekondigd en sedertdien vallen we van de ene verrassing in de andere.
2 keer bezorgde je me tijdens de zwangerschap blauwe plekken ter hoogte van mijn ribben. De eerste keer toen je in stuit ging liggen en de tweede keer toen je je weer in de goede houding draaide. Je voorgangers hebben me dat nooit gelapt. Je wilde zo snel geboren worden (lang verhaal maar: 18 minuten) dat je ter wereld kwam met 2 dubbele blauwe ogen! 2 prachtige blauwe kijkers met daarboven 2 knoerten van bloeduitstortingen. Bam, daar volgde alweer een verrassing! De vroedvrouw zei ergens tijdens die 18 minuten vrolijk ‘Oooohh amai, wat een mooie zwarte haardos heeft jullie baby!’ Wij wisten even niet waar we het hadden. Broer en zus kwamen met wat transparante dons op hun hoofd ter wereld. Wow, nu hadden we een kindje met haar! Tot die tijd hadden we bij onze kinderen zelfs nog geen kam of borstel nodig gehad. Hilariteit alom in het verloskwartier toen ze onze gezichten zagen na die uitspraak van de vroedvrouw.
6 weken later volgde een minder leuke verrassing: jij en ik brachten een weekje door op de pediatrie want je bleek een hersenvliesontsteking te hebben. Grote broer werd net in die week 3 jaar en ook in diezelfde week werd zus een dagje gehospitaliseerd voor een kleine ingreep. Hoe zot kan het nog worden… Als kersverse ouders van 3 kinderen (in 3 jaar tijd) wisten we even niet meer van welk hout pijlen maken. Humor en jullie drietjes sleepten er ons als vanzelf door.
Toen je enkele maanden oud was, slaagde je er in om je parkmobiel te slopen. Iets waar broer en zus zich nooit aan waagden toen zij nog in dat park lagen. Telkens wij ongerust aangelopen kwamen als we het kabaal hoorden, lag je met fonkelende oogjes breed te lachen 🙂
Leren stappen deed je als snelste van de 3. Er waren wel meer dingen die je opvallend snel kon. Snelheid is iets wat onlosmakelijk met jou verbonden is. Als baby leek je wel over je eigen teletijdmachine te beschikken. Je doorkruiste de kamer zo snel dat we je geregeld kwijt waren. En opnieuw keken die fonkelende blauwe kijkers ons lachend aan als we je dan ergens achter of onder betrapten.
Raketman, morgen word je al 5 jaar. Lieve jongen van me, blijf ons verrassen. Blijf vooral wie je bent. We weten dat er achter al die schelmenstreken een lief en gevoelig mannetje zit met een klein hartje. We gaan er een leuke dag van maken want je hebt héééél hard naar die 5e verjaardag uitgekeken!
PS: deze recente foto werd gemaakt door Koen Vandecraen van Kovas Photography. Als je op zoek bent maar een fotograaf die durft afwijken van de klassieke portretten voor een fotoshoot, dan ben je bij hem aan het kuiste adres.