Vanochtend maakten we een zalige lentewandeling richting stembureau. Voor het eerst in mijn leven mocht ik gaan stemmen in Molenstede. Onderweg legden we Triple Trouble uit wat we daar gingen doen. Ze zijn nu 7 jaar, 5 jaar en 4 jaar oud. Een tijd geleden wilden ze weten wat dat nu eigenlijk allemaal is: België, Diest, Molenstede, Vlaanderen, … Ik probeerde toen op kindermaat uit te leggen hoe dat allemaal in elkaar zit. Ze hebben dat vrij goed begrepen.
Ik ben wel fier en blij dat ze zich interesseren aan de maatschappij waarin ze opgroeien en hoe die nu juist in elkaar zit. Dus krijgen ze de uitleg waar ze recht op hebben. Ik had anderhalve kilometer de tijd om hen uit te leggen waarom we moeten kiezen wie het voor het zeggen gaat hebben in Vlaanderen, België en Europa de volgende jaren. Hun hersenen fungeerden als sponsjes voor al die nieuwe kennis en al dat stof tot nadenken.
Gedurende de dag werden we in vlagen bestookt met vragen als ze weer ergens aan dachten. Het schoolfeest met de obligate dansjes was een welkome afleiding. Voor ons was het een mentale rustpauze. Weer thuis zetten we de televisie aan om de binnenlopende resultaten op te volgen. Ondertussen hielden we de kinderen in de gaten die zich rot amuseerden op hun trampoline. Na het eten keken ze nog even mee naar tv. Naar de marathonuitzending over de verkiezingen.
Ondertussen sloegen ze ons weer met de ene na de andere vraag om de oren. De oudste was verontwaardigd dat hij al naar bed moest terwijl we nog niet weten wie er gewonnen heeft. Toch maar even verduidelijken dat het zo simpel allemaal niet is. De winnaar moet nog kiezen wie mag meedoen in de regering. Die moet daar de volgende dagen over nadenken en dan met die mensen bellen en babbelen.
Nu ben ik vooral benieuwd wat ze morgen nog van het hele verhaal zullen weten en hoe ze dat op school gaan vertellen 🙂