2 weken geleden begon ik met mijn new way of life. Ik stelde voor mezelf een eetplan op dat bestaat uit een samenraapsel van tips die ik van andere mensen kreeg. Ik wil namelijk een beetje gewicht kwijt. Niet te veel, ongeveer 4 à 5 kilogram minder is mijn streefdoel. Niet echt concreet, ik weet het maar ik ken mezelf. De eerste dagen waren loodzwaar. Ik denk dat ik toen moest afkicken van suiker en chocolade. Da’s het enige wat ik drastisch ingeperkt heb. De andere wijzigingen in mijn eetgewoonten zijn subtieler. Ik leerde mezelf er wel beter door kennen. Ik eet niet omdat ik honger heb, maar omdat ik goestingskes heb. Vooral zoetigheid moet het dan ontgelden. Tijdens de eerste dagen dat ik er bewust op lette om niet in mijn zoete schuif te duiken op het werk, had ik zelfs hoofdpijn en was ik geïrriteerd. Erg erg erg…
Ganse dagen moest ik van ’s ochtends tot bedtijd onderhandelen met mezelf om van de chocolade en de koekjes af te blijven. Ik weet dat dit een luxeprobleem is, maar het is wel zwaar. Soms had ik al een chocolaatje vast eer mijn frank viel en kostte het me moeite om het terug te leggen. ’s Avonds was ik dan wel fier op mezelf dat het me gelukt was, ook al stond mijn hoofd op springen. Het leek wel migraine maar het was puur afkicken van zoetigheid. Mijn gewicht kabbelde langzaam maar zeker wat naar beneden. En dan: bam! Bijna een kilo er weer bij… Ikke slechtgezind tot ik me realiseerde dat ik de schuld mocht afschuiven op mijn hormonen (de vrouwelijke lezers zullen wel weten wat ik hiermee bedoel).
Ondanks de tirannie van mijn hormonen zette ik toch moedig door. Ik merk nu dat ik de laatste dagen veel minder zin heb in zoetigheid. Ik had mezelf een portie zelfgemaakte chocomousse beloofd als ik mijn eerste tussentijdse doelstelling zou behalen. Enkele dagen geleden was het zover en ik heb nog steeds geen chocomousse gegeten. Eigen keuze, geen behoefte aan dat spul. Ik sta geen 50 keer per dag meer met de deur van de koelkast of de diepvriezer in mijn handen, te staren naar al dat lekkers dat er in ligt. Soms stap ik er nog naartoe en denk ik ‘Nee An, niet doen’ waarna ik me braafjes omdraai en weg ga. De afgelopen 2 weken verloor ik 800 gram volgens mijn grafiek in Excel. Voor jullie lijkt het misschien peanuts maar ik ben blij met dit tussentijdse resultaat. Die piek van de extra kilogram moest ik immers ook wegwerken. Voor mij hoeft het niet te snel te gaan, dat gewichtsverlies. Als het maar duurzaam is. Ik heb tijd.