Ik zal het u vertellen. Met enkele voorbeelden uiteraard. Vanmiddag ging ik winkelen. Als er geen kinderen bij zijn die aan mijn mouwen lopen te trekken, vind ik dat ontspannend. Zo ook vandaag. Tot ik binnenwandelde bij Hunkemöller… Mijn arendsogen scanden in een mum van tijd de winkel. Gris, grabbel en pluk: 4 beha’s bengelden aan mijn hand op weg naar de paskamer. Wat ik daar zag, deed mijn tikker op hol slaan.
Pashokje 1: een oudere dame, mollig gebouwd, past badpakken aan de lopende band. De lopende band is haar echtgenoot die continu af en aan draaft met flashy badpakken om mevrouw te plezieren. Zijn baggy trousers laten net iets te veel van het goede zien. Het zweet parelt van zijn voorhoofd, zijn bril schuift steeds weer naar het topje van zijn neus. Zij beveelt hem wat hij weg mag brengen en wat er in de plaats moet komen. Haar stem verraadt dat ze ooit veel rookte en houdt van een glas wijn. Of porto, ik laat dat in het midden. Stiekem vindt mijnheer dat hij vandaag een geweldige job heeft. Hij kan het niet laten binnen te kijken in elk pashokje dat hij passeert om me vervolgens met rode kaakjes en het gezicht naar de grond voorbij te lopen, weer de winkel in op jacht naar badpakken voor mevrouw.
Pashokje 2: een puberende dochter, niet van de magerste. Kleine broer staat als een lijfwacht voor het pashokje. Tot grote frustratie van de zus zijn zijn armen net niet lang genoeg om het gordijn van het pashokje van muur tot muur te knellen. De kleine is blij met zijn taak. Terwijl hij het gordijn tegen de muren probeert te duwen, kan hij stiekem in het pashokje rechts van hem kijken. Links zit de oudere dame, daar is hij niet erg in geïnteresseerd. Mama loopt zich de benen vanonder het lijf om ondergoed in de winkel te gaan zoeken voor de dochter. Licht geweld wordt daar niet bij geschuwd. Ik zie haar passeren met slipjes waar ik samen met mijn dochter in zou passen. ‘Alstublieft’ en ‘dank u wel’ staat niet in het woordenboek van de dochter. Rologen en mompelen kan ze als geen ander. Mama begint het stilaan op haar heupen te krijgen, broer is al aan het nadenken over hoe hij aan papa gaat vertellen wat hij allemaal zag in het andere pashokje zonder dat zus het hoort.
Pashokje 3: nog een puberende dochter, noem haar gerust volslank. Afgaand op het gegrom en gesnauw, zit ze al veel te lang in het pashokje. De kreet ‘EN IK MOET PIPI DOEN!’ bevestigt mijn vermoeden. Moeder schaamt zich rot. Excuseert zich bij de verkoopster en zoekt steun bij iedereen die haar maar wil helpen om haar prinsesje blij te maken. Wie zich in de buurt van de pashokjes bevindt, weet ondertussen dat deze norse juffrouw beha-maat 95E heeft. In mijn jonge jaren waren we als 15-jarige al blij met een A-cup :s Niks is goed voor deze helleveeg en dat zullen mama en de verkoopsters geweten hebben. Uiteindelijk stapt ze met een lang gezicht en 1 beha terug naar buiten. 25 andere beha’s gooit ze op het tafeltje van de winkeljuffrouw om weer in de rekken gehangen te worden.
De man van pashokje 1 lijkt hetzelfde te denken als ik. Hij poogt meermaals contact te zoeken met een glimlach die zegt ‘Hey, hebt ge dat nu gezien?’ of ‘Amai, da’s ook ni min hè!’. Ik glimlach beleefdheidshalve terug en verplaats mijn gezichtsveld naar de winkel. Plots komt het besef dat ook ik een dochter heb. Een klein lief meisje van 5. Een fashionista wel. Ook zij zal ooit gaan puberen. Na vandaag weet ik het zeker: als het zo ver is, dan mag De Wederhelft met haar lingerie gaan shoppen want anders komt het niet goed 😉