De federale regering zou dit jaar eens iets gaan doen aan de werkloosheid, meer bepaald de jongerenwerkloosheid. Vrolijk presenteerde minister De Coninck haar ingenieus plan om jongeren aan het werk te krijgen: de jongerenstages. Een zoveelste gecompliceerd initiatief om bedrijven te stimuleren jongeren een kans te geven. Ooit was er het Rosetta-banenplan, er zijn de startbaners, er is het Activaplan voor 27-minners en God weet ik veel wat nog allemaal. Minister De Coninck vergat misschien eerst een inventaris te maken van de huidige bestaande maatregelen? En al even gemakkelijk vergat ze een bevraging bij werkgevers af te nemen over de succesfactoren en de valkuilen van elk van deze maatregelen?
‘Laat ons niet moeilijk doen’, zal ze bij zichzelf gedacht hebben. We knallen er gewoon nog een maatregel bij, dan kunnen ze niet zeggen dat ik niks gedaan heb. Werkgevers rolden met hun ogen toen ze ’s anderendaags de krant open sloegen. Kritiek werd vakkundig weg geveegd. Wat blijkt nu? Van de TIENDUIZEND stageplaatsen die minister De Coninck te voorschijn toverde uit haar grote hoed, zijn er bijna vijfhonderd ingevuld. Dat is 5%! Minister De Coninck en Minister Muyters (nog zo een rekenwonder) schuiven de schuld in elkaars schoenen. Want verantwoordelijkheid nemen, dat doen we niet graag hè.
Gemeenschapsdienst voor langdurig werklozen
Maar wel ondertussen lachen met het voorstel van senator Rik Daems om langdurig werklozen te verplichten wat gemeenschapsdienst te doen. Waar haalt hij het toch vandaan? Je gaat een werkloze toch niet laten werken voor zijn geld zekers? Wel… Als het gaat om een gezonde werkloze die arbeidsgeschikt bevonden wordt door een arbeidsgeneesheer… Dan zou ik niet weten waarom dat niet kan. Activering is naar mijn mening een sleutelwoord om onze sociale zekerheid leefbaar te houden. Ik werp geen steen naar mensen die willen werken maar het niet kunnen. Dat dat nu ligt aan hun gezondheid of aan andere factoren, het maakt me niks uit. Hen viseer ik niet.
Maar er zijn onder de werklozen een aantal sujetten die wel kunnen werken maar het niet willen. Moeten we hen dan gelijk geven en hen met rust laten? Accepteren dat ze blindelings in de werkloosheidsval trappen en daar later de gevolgen van dragen, zo tegen dat de pensioengerechtigde leeftijd dichterbij komt? Toelaten dat deze mentaliteit wordt overgebracht op hun kinderen en kleinkinderen waardoor het fenomeen van de generatie-armoede blijft groeien? deze week is er weer de jaarlijkse werelddag tegen armoede, het biedt wat stof tot nadenken. Het is niet mijn bedoeling om met deze tekst heilige huisjes in te trappen. Integendeel.
Mensen die zich te pletter solliciteren en toch niet aan de bak geraken en mensen die tegenslag hebben met hun gezondheid zijn niet de mensen waar ik het in dit artikel over heb. Het gaat me louter om diegenen die op de kap van anderen genieten van de voordelen die verbonden zijn aan hun statuut. Zij die pertinent jobs weigeren en er nog mee weg komen ook omdat de VDAB dit niet steeds naar behoren kan opvolgen. Zij die er voor zorgen dat bij de actieve beroepsbevolking het aantal depressies en burn-outs almaar blijft toenemen. Geef deze mensen alsjeblieft een pedagogisch verantwoorde tik! In de tijd van mijn oma kregen ze een schop onder hun hol waar ze 3 dagen van mank liepen. Maar werken deden ze nadien wel.
Voka en Unizo
Ik volg de kritiek van Voka en Unizo wel. Er zijn zodanig veel maatregelen en tussenkomsten waar telkens andere voorwaarden aan verbonden zijn. Werkgevers zien door de bomen het bos niet meer. Beste minister De Coninck, u kan best eens grote schoonmaak houden in deze maatregelen. Het ganse systeem vereenvoudigen zal er voor zorgen dat werkgevers meer hun weg vinden in het kluwen. Nieuwe jobs kan het bedrijfsleven niet zomaar uit haar mouw schudden, zeker niet in de huidige economische situatie. Maar men zal mensen eerder een kans kunnen geven om bij te leren tijdens een stage of via een tewerkstellingsmaatregel als het allemaal wat eenvoudiger zou zijn. Misschien kan u eens te rade gaan bij Vincent Van Quickenborne, hij kent naar het schijnt wel wat van administratieve vereenvoudiging 😉
Kan je opniestukje alleen maar onderschrijven An!