Het avondje wijverij (vriendinnentijd, kwetteravond, noem het hoe je wil), ging deze keer door in Leuven. Op uitnodiging van muzikale duizendpoot Andries Boone bezochten we dit concert. Totaal onvoorbereid, helemaal klaar om ons muzikaal eens te laten verrassen, kochten we 3 tickets voor de eerste rij. De eerste rij in de stadsschouwburg, da’s met je neus letterlijk tegen het podium zitten. Ideaal dus om dit dubbelconcert over ons te laten komen.
De eerste set werd gespeeld door MANdolinMAN. Het is een vierkoppige band die enkel snaarinstrumenten bespeelt. En hoe! Een meerwaarde op hun muzikale samenspel, was de duiding die Andries in zijn heel eigen stijl gaf bij sommige nummers. Als je de ogen sloot, waande je je meteen in een spiegeltent op de houten dansvloer met de zoon van de boer van 3 straten verder die verlegen kwam vragen of je met hem een dansje wilde placeren. Ik leerde er over de mazurka en ik moet zeggen: ik kan hem smaken.Deze mannen waren goed op elkaar ingespeeld. Ze wilden hun publiek ook muzikaal verwennen. Dat deden ze bijvoorbeeld door hun instrumenten geregeld bij te stemmen. Het zit hem in de details.
Na MANdolinMAN kwam We Banjo 3: vier Ieren waarvan er 2 de banjo bespelen. Perfect logisch dus. Wat een energie straalden die mannen uit! Dat sloeg meteen over op de zaal. Vanaf de eerste noot heerste hier de typische sfeer die je bij dergelijke optredens krijgt. Vorig jaar ontdekte ik dat fenomeen tijdens een live show van The Levellers op Boerenrock. Zij spelen de commerciële variant van wat We Banjo 3 brengt. Kenners gaan het waarschijnlijk niet met me eens zijn, maar da’s nu eenmaal mijn gevoel toen ik hen hoorde. Op dat moment is het spijtig dat je in een zaal bent waar er enkel zitplaatsen zijn. Positieve vibes en vrolijkheid vloeiden uit de snaren. Ik miste een moshpit.
Na hun performance volgden nog enkele liedjes van beide groepen samen. Meteen zag je het verschil tussen de Belgen en de Ieren. Elk van hen speelde een knap muzikaal spel maar het performen zat meer bij We Banjo 3 dan bij onze MANdolinMAN. Nevertheless werd hun samenspel erg gesmaakt. De spontaneïteit op het podium om een keer te freewheelen, elk met zijn instrument onder het motto ‘we zien wel waar we uitkomen’, dat is wat een artiest van een muziekspeler onderscheidt.
Als je ooit de kans hebt om MANdolinMAN of We Banjo 3 live aan het werk te zien, grijp ze dan. Je zal waarschijnlijk geen enkel liedje kunnen mee zingen, maar je zal one hell of an evening hebben!
En voor de amateurs zoals ik die nog nooit een voet binnen zetten in de Leuvense Stadsschouwburg: da’s een prachtig gebouw! Mooie zaal en jongens, wat een prachtige bar!
