Groot feest vandaag voor de dochter die gisteren 5 jaar werd. Veel taart, veel cadeautjes en toeters en bellen want het was feest en iedereen was vrolijk. De kinders waren uitgelaten zoals dat wel meer gebeurt. In de keuken was ik tegen de avond aan samen met Schone Zus alvast begonnen aan de voorbereidingen voor het eten. Ik hoorde niks abnormaals in de living dus alles leek me onder controle.
Plots stond de Wederhelft in de keuken met een bloedende Raketman. Het kind wilde kunstjes doen met de poef en dat staat garant voor an accident waiting to happen. De poef deed niet wat Raketman verwachtte dat ie zou doen dus het noodlot sloeg toe. De stakker viel met zijn achterhoofd pal op de hoek van onze salontafel… en gaf aanvankelijk geen kik. Hij bleef rustig liggen. Nadat hij van de schrik bekomen was, zette hij wel zijn keel open.
We hebben dan thuis de eerste zorgen toegediend zoals het hoort. Slachtoffer gerust stellen en overbrengen naar een rustige omgeving en de wonde reinigen. Ik zag dat de wonde toch diep was en wat open stond. Dat staat gelijk aan een ritje naar Spoed. Daar aangekomen zagen we 2 politiecombi’s en een politiewagen. Raketman panikeerde bij dat zicht. Terwijl we binnen gingen, hebben we hem gesust dat er geen boeven in het ziekenhuis waren en dat de politie geen stoute kindjes mee neemt. Bij onszelf waren we het aantal uren aan het inschatten dat we zouden moeten wachten want als er politie aan te pas komt in die hoeveelheid, dan kan dat niet veel goeds betekenen.
Al bij al viel het nog goed mee. 45 minuten later was het hoofd van Raketman geplakt met superglue en konden we terug naar huis. Daar vloog hij er al meteen terug in met zijn zotte kuren. Het deed me denken aan een gezegde met een ezel en een steen. Als we hem herinnerden aan zijn pijntje, deed ie wel telkens 5 minuten zielig. Zelf eten bijvoorbeeld ging niet want hij heeft een pijntje aan zijn hoofd. Het licht in de gang aansteken om naar toilet te gaan lukte om dezelfde reden al evenmin. Een dessertje snoepen was noodzakelijk voor zijn pijntje. Profiteren? Neuh!
En zo verschoof het middelpunt van de belangstelling tijdelijk van de dochter naar Raketman. Gelukkig nam ze het sportief op. 😉