Triple Trouble speelt graag in een zandbak. Ik kan het hen niet kwalijk nemen. Wat is er nu leuker dan kliederen met zelfgemaakte modder en experimenteren met zand? Bovendien krijgen je handen en voeten er dagelijks een goede scrubbeurt door. Ze hebben het een tijdje gesteld met een plastieken schelp zoals bijna elk huishouden er eentje heeft. Dat ding hebben we enkele maanden geleden niet mee verhuisd naar ons nieuwe stulpje. Het had duidelijk zijn beste tijd gehad. Een barstje hier, een barstje daar, die schelp was onherkenbaar.
We wilden graag een grotere en steviger zandbak. Dus koos De Wederhelft voor een inbouwzandbak. Omdat we weten dat onze lieve bloedjes van kinderen nogal destructief kunnen zijn, kozen we voor een betonnen zandbak. Onderaan leggen we geen worteldoek maar… juist ja, beton met ventilatiegaten. Er zal ergens tussen de 1 en de 2 ‘kuup’ zand in die zandbak passen. Die wordt netjes in big bags aan huis geleverd. (goed hè, ik begin wat vakjargon te kennen ^^) Met die pietluttige zakjes van de speelgoedwinkel zou het anders een veel te kostelijke zaak zijn om die zandbak te vullen.
Vandaag haalden De Wederhelft en telkens een zoon naar keuze het materiaal bij verschillende handelaars. Enkele betonplaten bij een kleine zelfstandige uit Schaffen, de betondallen voor de bodem kocht hij bij Cevo. We zijn de soulmate en Mister Ludo erg dankbaar voor de logistieke ondersteuning!
Eens de lijnen uitgezet en goedgekeurd waren, kon het spitten beginnen. Er is niks mis met een beetje kinderarbeid om de klus wat vlotter te klaren hè. Tijdens het graven vonden ze onder andere glasscherven, botten (ik hoop van een kieken en niet van een dino), schroeven, … Wordt morgen vervolgd 🙂
