Gisteren organiseerde Belgacom een klantenhappening in Bobbejaanland. Ze huurden het ganse pretpark voor één dag en lieten daar hun kapitaalkrachtige klanten los. Want gratis is nooit gratis, zeker niet bij Belgacom. Ok, je betaalde minder entreegeld en de parking was gratis maar dan nog. Eten en drinken kost daar vies veel geld voor wat het is. De zon waren ze blijkbaar ook vergeten uit te nodigen. Dit laatste had zo zijn voordelen. Geen ellendig lange wachtrijen bij de attracties bijvoorbeeld.
Eigenlijk mag ik zo kritisch niet zijn. We hebben er immers een leuke dag gehad. Apotheose was de MUG met bijhorende ziekenwagen die iemand kwam oppikken. Tijd voor de ramptoeristen om in groten getale rond het hele gebeuren te verzamelen! Aanvankelijk vond ik het een hele eer dat ze zo bezorgd waren om mijn gescheurde nagel. Al gauw bleek echter dat de hulpverleners niet voor mij kwamen maar voor iemand die enkele meters verder in een kamertje weggestopt lag. Geen idee wat die persoon mankeerde. Ik vond het rot voor betrokkene en zijn familie dat voor hen de dag zo in mineur moest eindigen. ‘t Plezantste land is voor hen waarschijnlijk niet langer Bobbejaanland.
Hier lees je over de eeuwige discussie des huizes over middageten en avondeten. Gisteren was het weer zover. ‘s Middags speelden onze kleuters (ook de jongste van 3) elk een ganse pizza met smaak naar binnen. In de namiddag mochten ze nog een ijsje. Tussendoor waren er koekjes en chocoladecakejes. Ze kwamen dus niks tekort. ‘s Avonds, toen we terug naar onze heimat reden, hoorde ik vanop de achterbank enkele slaperige stemmetjes prevelen: ‘Mama, we zij het avondeten vergeten!’ Dan blijkt weer maar eens dat ze een aardje naar hun vaartje hebben. Bodemloze vaten, néé sterfputten, hebben die in plaats van een maag met bijhorend spijsverteringsstelsel!
Ik zou nog een uitgebreid verslag over onze avonturen kunnen schrijven, maar dan gaat deze tekst weer ellendig lang worden. Ik zal het jullie besparen 🙂