Vanavond genoot ik van mijn 3 bengels. Ik onderging vandaag een arthro ct scan van mijn pols. Dan spuiten ze eerst wat radioactiviteit in het gewricht waarna je onder de scanner mag gaan liggen. Die inspuiting op zich voel je wat maar soit, er zijn ergere dingen. ’t Is pas nadien dat het verrekte zeer begint te doen. Het is pijnlijk genoeg om een tijdelijke weerslag te hebben op mijn psyche. Maar da’s dus buiten de Koters gerekend. Hoe hebben ze er vanavond voor gezorgd dat ik een halfvol in plaats van een halfleeg glas zag?
1. De oudste zoon
De Wederhelft vertrekt met de dochter naar de kapper. Hij zegt tegen de oudste dat die flink moet zijn omdat mama pijn heeft aan de pols. Flink knikt hij ‘jaja’. Als papa uit beeld verdwenen is, kijkt hij me met een frons aan en zegt ‘Mama, ik wil dat wel proberen hoor, zo braaf zijn en zo maar ik vind dat wel heel moeilijk hoor.’ Ik doe alsof ik verbaasd ben en zeg ‘Ah ja, waarom dan?’ Hij denkt even na, vormt weer een driehoek met zijn wenkbrauwen en antwoordt strategisch ‘Mjah, met broer en zus die hier rondlopen hè!’. Hij had ongetwijfeld zijn schoen voor de sint in het achterhoofd. Goed geantwoord jongen!
Over enkele maanden moet hij gedurende minstens 5 weken een pseudo-allergeenvrij dieet volgen. Ik ga hem daar nu nog niks van zeggen want ik weet zelf bij God nog niet hoe we dat moeten gaan klaar spelen. Alle tips zijn dus welkom…
2. De kleuterpuberdochter
Haar kuren zijn nog niet helemaal door. Vanavond mocht ze naar de kapper (lang leve de kleine zelfstandige die zich flexibel opstelt voor zijn klanten!). Die ontdekte tijdens het knippen dat dochterlief zowaar een hippe skrillex heeft. En niemand weet hoe die er gekomen is. Wij hebben het in elk geval niet gedaan. Als ik haar vraag of ze haar haartjes geknipt heeft, schudt ze ja en antwoordt ze ‘nee’. Wie zou dat dan wel gedaan kunnen hebben? Met ogen waar zelfs die van een droeve puppy niet aan kunnen tippen, kijkt ze me aan en zegt zielig ‘ik weet het niet’. Tsjah, gelukkig valt het niet te hard op. En eigenlijk… past dat kapseltje wel goed bij haar AC/DC-shirt dat ik bij H&M op de kop tikte. Deze fashionista blijkt een coole rock-chick te zijn!
3. Raketman
Hij kreeg van zus een Chocotoff. Als echte chocoholic heeft hij daar lang plezier van. Op mijn schoot zat hij te sjieken en te knauwen dat het een lieve lust was. Net een bulldog die in zijn mand op een bot ligt te kauwen. Na het douchen merken we dat zijn snoepje nog steeds niet op is. Het wordt wel tijd want zijn tanden moeten nog gepoetst worden. We dragen hem op om het snoepje door te slikken want anders pakken we het af om de tandjes te poetsen. Hij slikt het niet door, voelt de bui al hangen en begint alvast pro-actief zielig te kijken. De Wederhelft haalt het brokje uit zijn mond… en stelt vast dat Raketman al die tijd zat te kauwen op de wikkel die rond de Chocotoff zit. Al een geluk dat hij het niet doorslikte dus.
Na bedtijd horen we Raketman nog druk over en weer galopperen door de gang boven. Plots komt hij naar beneden gestuiterd voor enkele dienstmededelingen. Nadien trekt hij de deur achter zich dicht en huppelt naar zijn bed om te genieten van een welverdiende nachtrust.
Triple Trouble neemt mijn pijn niet weg maar ze zorgen wel voor afleiding. En hoe klein ze ook zijn, ze doen hun best om er rekening mee te houden. Chapeau! Ze mopperen niet als mama hen alweer niet kan naar boven dragen, ze proberen flink zelf hun keren aan en uit te doen, zelf te douchen, zelf hun bordje naar de keuken te dragen na het eten, enz. onder mijn toeziend oog. Soms heeft een mens dat nodig. Het doet je ook beseffen hoe dankbaar je mag zijn dat die kleine monsters ergens diep vanbinnen bezorgde schatten zijn.