Er was eens… 50 jaar geleden was er een jong getrouwd, godsvruchtig koppeltje. Ze waren jong en ambitieus. En ze hadden een baksteen in hun maag. In de golden sixties was dat geen probleem. Ze beschikten over een ferme lap grond in een klein dorpje. Ze hadden al een dak boven hun hoofd maar wat moesten ze in hemelsnaam met die baksteen in hun maag aanvangen? Ze besloten zich eens volledig te laten gaan en een bouwsel neer te poten op hun braakliggend perceel grond. Ze zetten er een grote stal met alles er op en er aan.
In die stal mocht hun koe wonen. Het beest fleurde er helemaal op. Je zou voor minder: ze had naar koeiennormen een kast van een villa met twee verdiepingen en een panoramisch uitzicht voor haar alleen. All-inclusive, gras en water was er immers in overvloed in de grote tuin. Om het helemaal extravagant te maken, kreeg de koe zelfs haar eigen voordeur… in haar stal dus. Het beestje was er dolgelukkig. Ze woonde in een rustige, groene omgeving, had geen last van andere boerenbeesten of stress tegen dat het melktijd was. Om de tijd te doden, deed ze aan zumba in haar tuin terwijl ze genoot van de tsjilpende vogeltjes die haar zandloperfiguur bewonderden.Of ze deed een praatje met de buren. Of ze stond wat dwaas voor zich uit te staren als ze weer eens per ongeluk een verkeerde champignon opvrat.
Het jonge koppeltje daarentegen begon stilaan logistieke problemen te krijgen. De koters stapelden zich op en hun bescheiden huisje werd te klein. Ze waren al geruime tijd stikjaloers op hun koe. Beide problemen losten ze in één klap op door een joekel van een huis te bouwen tegen de stal. De koe zou haar lap grond vanaf nu dus moeten delen met het koppeltje en hun almaar aangroeiende nageslacht. Gedaan met zumba in de tuin, gedaan met de rust.
Het beestje heeft daar een goed leven gehad. Toen ze oud en versleten was, verhuisde ze naar het koeientehuis. De voorlaatste halte die gevolgd wordt door de koeienhemel. En daar leefde ze nog lang en gelukkig.
Zulke verhalen krijg je dan te horen hè… De huidige eigenaars van ons nieuwe huis hadden me beter niet verteld dat er in de stal ooit één koe woonde. Mijn verbeelding slaagt dan helemaal op hol. En de kinderen vinden dat geweldig 😉