Ze blijven bijzonder… Deze week pikte ik 2 pubers en een kakelnestje op na een dag speelpleinwerking. Op weg naar huis leerde ik weer wat bij.
Even duiden: wij gaan graag naar de welness. De zonen hebben de eer en het genoegen om dit met hun moeder te doen. Puberdochter, ook gekend als Kwebbel, mag op haar vaders zenuwen werken in de sauna. Zo blijft iedereen relax ^^
En toen hoorde ik het volgende:
Kwebbel: ‘Mama, wanneer gaan wij eens naar de sauna?’
Raketman: ‘Dat gaat niet, jij bent papa zijn kind!’
Kwebbel: ‘Maar papa is defect (nvdr: ziek) dus dan moet mama wel met mij gaan hè!’
_________________________________________
Een tijdje geleden pikte ik diezelfde combinatie van kinderen op na een ander dagje speelpleinwerking. De pubers, volop bezig met hun imago enal:
‘Euh ja mama, wij hebben gezegd dat wij eigenlijk geen broer en zus zijn en dat wij andere ouders hebben. Mijn mama heet Katrien en zijn mama heet Annelies.’
Dat vraagt toch wel om een zoete wraak in mijn hoofd. Dus ’s anderendaags pik ik mijn schatjes van pubers op en terwijl ik aangewandeld kom, roep ik luid genoeg de namen van mijn kinderen gevolgd door ‘JULLIE BIOLOGISCHE MOEDER IS HIER’. Zelden zoveel schaamte op een kindergezichtje gezien als toen 🙂
