Enkele jaren geleden mocht ik via mijn werkgever een basisopleiding EHBO volgen. Ik greep deze kans met beide handen. Sinds toen volg ik ook jaarlijks een halve dag bijscholing. Zo blijft mijn brevet geldig. Elk jaar heeft die bijscholing een ander thema. Elk jaar opnieuw blijkt ook het belang van deze bijscholingen. Je zou er namelijk van versteld staan hoeveel een mens vergeet in één jaar.
Naar mijn mening zou ieder mens iets van EHBO moeten kennen. Ik zeg dat niet alleen uit eigenbelang hoor. Maar als je ziet hoe je met enkele eenvoudige handelingen voor iemand het verschil kan maken tussen leven en dood, dan denk je wel eens na. Daarom organiseerde ik vorig jaar met toestemming van mijn werkgever een algemene infosessie EHBO voor al onze personeelsleden. De interesse was bijzonder groot en de deelnemers vonden het onverdeeld zeer leerrijk. Zeker voor herhaling vatbaar dus. Het merendeel van onze personeelsleden werkt met sociaal zwakkere mensen en bejaarden. Het is dus niet ondenkbaar dat zij ooit te maken krijgen met crisissituaties. Als ik er als vormingsambtenaar mee voor kan zorgen dat ze dan het hoofd koel kunnen houden en juist kunnen reageren, dan ben ik een blij mens.
Verantwoordelijkheid van de werkgever?
Je kan je de vraag stellen of het een taak is van een werkgever om er voor te zorgen dat zijn personeel iets kent van EHBO. Ik vind van niet. Uitgezonderd de wettelijke verplichtingen natuurlijk, da’s wat anders. Moest ik via het werk de kans niet gekregen hebben, dan zou ik in mijn vrije uren al lang een cursus EHBO gevolgd hebben. Inclusief de jaarlijkse bijscholingen. Waarom? Omdat ik een moeder ben en omdat ik mijn naasten graag zie. Als hen iets overkomt, wil ik er zeker van zijn dat ik alles in het werk gesteld heb om hen zo goed mogelijk te helpen. Al is het maar door te weten wat ik moet zeggen als ik de hulpdiensten moet verwittigen. EHBO gaat over meer dan hartmassage en bek-op-bek-blazen. Het gaat bijvoorbeeld ook over het geruststellen van slachtoffers, over verbandtechnieken, over ‘eerst water, de rest komt later’ en zo veel meer.
Op het werk beperkt de toepassing van EHBO zich tot de verzorging van een papercut of andere onschuldige incidentjes en daar ben ik blij om. Maar het stelt me gerust dat ik wat bagage in mijn hoofd heb opgeslagen die ik kan gebruiken wanneer er zich iets ergers voordoet. In onze kantoren werken iets meer dan 30 mensen. Wij krijgen jaarlijks duizenden bezoekers over de vloer. De kans is dus reëel dat er ooit eens iets minder onbenullig gebeurt. En dan is het belangrijk dat er enkele medewerkers zijn die weten wat hen te doen staat.
Toen mijn jongste zoon anderhalf jaar was, kwam een koekje vast te zitten in zijn keel. Al snel begon hij een blauw tintje te krijgen en verminderde zijn bewustzijn. De cursus EHBO die ik volgde, heeft zijn leven gered. Ik wist wat ik moest doen en wat ik moest zeggen tegen partner en kinderen die ook aan tafel zaten. Het incident was snel opgelost. Zonder die cursus zou ik vermoedelijk in blinde paniek slagen en zo zouden kostbare seconden genadeloos voorbij tikken. Achteraf dringt het pas goed tot je door wat er zonet gebeurde en hoe het had kunnen aflopen.
Bloed geven doet leven
Het lijkt de normaalste zaak van de wereld dat je goed tracht te zijn voor je medemens. Toch is dat in onze maatschappij geen evidentie. Een voorbeeld: het aantal bloeddonoren loopt stevig terug sinds ambtenaren er geen verlofdag meer voor krijgen. Tot zover de nobele motieven van velen. Ik geef bloed. 4 keer per jaar. Ook nu ik er als ambtenaar geen verlofdag meer voor krijg. Stel je eens voor dat je in kritieke toestand op een operatietafel ligt en dat je het leven laat omdat de bloedvoorraad uitgeput was? Of men komt je vertellen dat je kind helaas overleed omdat er geen bloed beschikbaar was om toe te dienen? Zou je dan niet bij jezelf denken ‘Shit, had ik toch maar…’? Wat je niet wil dat jezelf of je naasten overkomt, doe dat ook een ander niet aan. Het kost je niks, integendeel.
Als uitsmijter een spoedcursus EHBO. 2 minuten en 18 seconden heb je nodig om te weten wat te doen in de meest voorkomende ongevallen. Neem even de moeite om te kijken. Je weet nooit voor wat het goed is.