4 jaar geleden ruilden we ons huurhuis in voor een eigen stulpje. Het leek ons een ideale woonst voor de eerste jaren. We hadden toen 2 kindjes en hadden plannen om ooit nog een derde exemplaar te maken. Die derde verraste ons echter en kwam enkele jaren eerder als gepland. Dus onze planning werd helemaal overhoop gehaald. We moesten niet alleen een huis kopen en afbetalen, maar ook een grotere auto, we moesten de zolder verbouwen om meer slaapkamers te hebben, enz. Iedereen verklaarde ons zot toen we zeiden dat het ons plan was om hier enkele jaren te wonen en ondertussen rustig uit te kijken naar een ander stulpje. We zochten naar een iets grotere woning met een iets grotere tuin. Ons huidige huis is perfect voor een gezin met 2 kindjes maar voor onze 3 hevige stuks is het wat krap naar mijn mening.
Vorige maand viel ons lodderig oog op een huis in Molenstede bij Diest. Het moet grondig gerenoveerd worden maar wij zagen een enorm potentieel in deze hoop bakstenen. Eerst stuurde ik de wederhelft op prospectie. Die kwam verliefd terug thuis dus ging ik ook eens kijken. Ik zag mezelf daar ook wel wonen. Toch waren we nog niet overtuigd. Dan maar eens gaan kijken met mijn schoonvader en een aannemer om een idee te hebben van de renovatiekosten, een architect onderwerpen aan een spervuur van vragen. Een babbel doen met enkele banken, een simulatie opvragen van de bijkomende kosten bij de notaris, eens binnenlopen bij de dienst ruimtelijke ordening om één en ander te checken en véél nadenken. En dan begint het hè… Een bod, een tegenbod en véél stress en denkwerk. Wij namen het risico en deden een ultiem bod, lager als het tegenbod. Dan enkele dagen nagelbijtend afwachten tot de telefoon gaat… We hebben het!
Jippie, feest! En dan: stress! Waar zijn we aan begonnen?! Allez, het is positieve stress hoor maar er komt toch zoveel bij kijken! We gaan ons huis te koop zetten. Uit de hand, bewust niet via een immokantoor. Budgetteren, met de bank onderhandelen, de compromis juridisch laten uitpluizen, enz. Misschien overdrijven we wel maar we zijn liever goed voorbereid. Dit is immers zo belangrijk, het kan je gezin en je financiën maken of kraken.
Ach ja, we zien wel waar we uitkomen. Voorlopig laten we het even wat bezinken en doordringen tot de compromis getekend is. Ik vier het hele gebeuren in elk geval al bescheiden met een glaasje Baileys 🙂