6 jaar, 1 maand en 14 dagen geleden hield ik voor het eerst de helft van mijn eigen DNA in mijn armen. Nog wat onwennig en overdonderd door het hele gebeuren maar ik vond het wel iets hebben. Nadien volgden nog 2 stuks op vrij korte tijd. Zo kort dat ik dit schooljaar 3 kleuters in huis had. Ze zitten nu dus ook samen in de vakantieopvang. En daar gebeurde het vandaag…
Nietsvermoedend reed ik na een zware dagtaak naar de opvang om de kroost op te pikken. Mijn 3 witte musketiers. Bekend en berucht op sommige plaatsen. De oudste kwam vanuit de kudde naar me toe gelopen en bracht me al meteen van mijn melk:
‘Mama, ik moet iets belangrijks vertellen!’ Allez vooruit, hij heeft weer eens de liefde van zijn leven gevonden. Wedden dat het weer zo een oude doos van 7 jaar of ouder is?
– ‘Ah ja? vertel het eens?’
‘Mijn onderste tand staat los!’
Ik wist niet waar ik het had! Stroopte vechtlustig mijn mouwen omhoog om de gore hufter die mijn zoon zijn tanden uit zijn bek slaagt er eens goed van langs te geven. Aan zijn verontruste blik te zien sprak mijn gezicht weer boekdelen. Damn, alweer geveld door een blond moment. Dat kind gaat gewoon zijn melktanden beginnen wisselen door vleestanden zoals hij ze zelf noemt. Ik kalmeerde en glimlachte. Vol bewondering keek ik naar de bewuste wiebeltand. Alweer een mijlpaal die zich aandient. Hij kan vanaf nu zodanig lang aan zijn tanden pulken tot ze er uit vallen, ze dan netjes schoonmaken en in een potje bewaren voor later. Hij wist niet waar hij het had van fierheid.
Dit mooie moment werd al snel vakkundig om zeep geholpen.
‘Mama, komt dan vannacht de tandenfee?’ Huh? Die trut passeert toch enkel in Amerikaanse familiefilms?! Is dat hier ook al doorgedrongen? Blijkbaar wel want toen volgde ‘Want die legt een gouden cent onder mijn kussen als ik mijn tandje er uit haal en die op mijn nachtkastje leg.’ Mijn takenlijstje voor morgen is dus wat langer. Toegevoegd: tandenpotje gaan zoeken en zorgen dat er kleingeld in huis ligt.