Inderdaad. Hier werden vandaag weer heu… aparte… conversaties gevoerd.
Te beginnen met Raketman (3 jaar). In de zetel zit hij naarstig te sjieken en te herkauwen. Vreemd want ik heb hem geen koekje of iets anders eetbaar gegeven. De kat lag ook niet in de buurt dus aan diens staart kon hij niet geknaagd hebben. Ik vraag heel onschuldig wat hij aan het eten is. 2 grote hemelsblauwe puppy-oogjes kijken me aan en antwoorden me, alsof het de normaalste zaak van de wereld is:
‘ Een nottepiet maar hij is bijna op hoor mama.’ Gelukkig las ik hier onlangs dat ik daar eigenlijk blij mee zou moeten zijn dus ik zweeg maar wijselijk. En hij kauwde voort alsof hij een halve kilo gesmolten kaas in zijn bek geduwd had.
Iets later zijn de drie stuks buiten aan het spelen. Gras, modder, ledematen en speelgoed vliegen in het rond. Ik hoor gelach en gestommel dus alles is goed. Tot ik besluit het tafereel als een vertederde moeder eens gade te slaan. Ik draai mijn hoofd en zie triple trouble stoten uithalen die Jackie Chan niet eens onder de knie heeft. De vertederde mama – blik verandert onmiddellijk in donder en bliksem. De oudste (6 jaar) reageert daar erg verontwaardigd op. Tijd voor een preek over normen en waarden, over goed en kwaad.
‘Waarom doe jij broer en zus pijn?’
– ‘Ik moet dat doen om te oefenen mama!’
‘Oefenen?! Waarvoor moet je in hemelsnaam zo oefenen dan?’
– ‘Als ik later groot ben, dan wil ik een leger worden mama dus dan moet ik nu al goed leren vechten!’
Lap, daar zit je dan. Doemscenario’s over Syrië-strijders en geschrapte Belgen flitsen door mijn hoofd. Soldaat zijn is niet goed genoeg. Nee, mijnheer wil ineens een heel leger in 1 bink zijn! Woensdag start zijn 3-daags taekwondokamp (zonder overnachting). We zullen eens zien hoe hij er dan over denkt om later een leger te worden 😉
Wat heb jij toch een keileuke pen!!! Ik kijk er telkens naar uit om een stukje te kunnen lezen!!!! Mieke