Donderdag ging ik voor mijn stagiaire een bloemetje kopen. Ze liep haar laatste dagen stage bij ons en we waren heel tevreden over haar. Ze is een sympathieke dame met veel competenties die goed ontwikkeld zijn. We gaan haar missen! Terwijl de bloementist een knap herfstboeketje in elkaar flanste, viel mijn lodderig oog op peperplantjes. 3 euro per stuk, da’s geen geld! Ik deed mezelf een exemplaar cadeau. Deze zomer probeerde ik immers zelf rode pepertjes te kweken maar van dat experiment heb ik maar weinig rendement gezien. Nu heb ik een kant-en-klaar plantje dus er kan niet veel meer mis gaan denk ik dan.
Ik behandelde het plantje met zorg. Ik reed zelfs voorzichtig naar huis zodat de arme duts niet omver zou vallen in de auto. Thuis gekomen kreeg ie meteen een ereplaats op de vensterbank. Kijk buren en voorbijgangers, ik heb groene vingers *kuch* Al snel kreeg Gonzo de nieuwe aanwinst in het vizier. Zoals ik al eerder schreef, beschikt hij niet echt over een goed ontwikkelde reukzin. Dartel plofte hij op het aanrecht. Vervolgens sloop hij achter de orchidee door om zo bij het peperplantje te arriveren.
‘Whoehoeoeoe new omnoms!’ Als een zot begon hij aan het plantje te knagen. Eerst sjiekte hij op enkele blaadjes, vervolgens begon hij nietsvermoedend aan de pepertjes. Ik voelde rook uit zijn oren komen. Hij sjiekte lustig verder. Negeerde mijn waarschuwingen compleet. Vermoedelijk heeft zijn neus geen alarm geslagen zoals dat bij andere katten wel gebeurt. Van miserie jaag ik hem van de vensterbank af.
Hij zit me in de keuken wat verontwaardigd aan te staren. Likkebaardend kijkt hij terug naar het plantje. ‘Vergeet het Gonzo, je komt er niet meer aan maat!’ Hij schakelt over op uitdaagmodus. ‘Ah nee? Watch me!’ Hij springt op het aanrecht en vliegt er na een reprimande terug vanaf. En dan begint het… Schok, schok, schok, splat! Hoppa, daar liggen de blaadjes van de peperplant en een half pepertje. Dat deed deugd aan zijn gezicht te zien.
Ik verdun wat melk in een schaaltje om zijn ingewanden terug wat tot rust te laten komen. Nu zal hij zijn lesje wel geleerd hebben. En effectief, de rest van de avond komt hij niet meer in de buurt van de plant. Da’s nu eens de eerste keer dat hij iets leert uit zijn fouten. Denk ik. ’s Anderendaags kom ik thuis van het werk en zit hij alweer aan zijn teergeliefde peperplantje te knagen. Ofwel is hij lomp, ofwel is hij een hete duivel…