De oudste koter van het nest deed afgelopen zondag zijn eerste communie. Als ouder beleef je zoiets heel apart. De afgelopen weken zag je de stress in dat kinderlijfje sluipen. Naarstig oefende hij op tekstjes en liedjes. Chique kleren en bijpassende schoenen werden gekocht, catering werd geregeld, planningen werden opgesteld. Dit moest zijn dag worden. Hij staat centraal.
Vorige week werd er na school druk gerepeteerd in de kerk. De kerk waar ik indertijd ook rotzenuwachtig stond toen ik mijn eerste communie en later mijn vormsel deed. De kerk waar ik het jawoord gaf aan mijn kalf daags na een positieve zwangerschapstest. Het deed me wat om mijn kereltje daar te zien staan. Ook al was het maar een repetitie, mijn gemoed liep vol. Thuis heb ik meteen een zakdoekje in mijn handtas gestopt voor de grote dag.
Zondagochtend. Communiedag. 76 kinderen maken zich klaar om naar de kerk te trekken. Om 6 u ’s ochtends stonden 3 ukkies al te trippelen in het deurgat met hun cadeautjes voor moederdag. Iets later hebben we onszelf dan maar uit bed gehesen. Op ons gemak (hoewel…) maakten we ons klaar. Elke junior kreeg zijn zondagse kleren aan en weg waren we.
Ouders en inwonende gezinsleden hadden gelukkig voorbehouden plaatsen in de kerk. Met 76 communicanten was dat geen overbodige luxe. De Wederhelft en ik trachtten de 2 resterende koters van het nest een beetje rustig te houden in de kerk. Plots was het grote moment er: de communicanten kwamen binnen. Iedereen veerde recht en applaudiseerde. Ik zag er niks van omdat het water behoorlijk hoog stond achter mijn brilglazen :$
Het werd een heel mooie viering op kindermaat. Ondanks de grootte van de groep, kwam elk kind aan bod. Na de viering troepten alle kerkgangers samen op het marktplein. De deken schatte dat er +/- 800 aanwezigen waren. De kerk was te klein, het marktplein nadien ook.
We maakten er een mooie dag van. Niks protserig, niks poepsjiek. Gewoon een gezellig samenzijn met de familie, lekker eten en leuke animatie voor klein en groot. ’s Avonds keek een uitgeputte zoon me aan met blinkende oogjes. Hij had duidelijk de dag van zijn leven beleefd.
