Raketman (4,5 jaar jong) mocht vandaag een handje toesteken in het huishouden. Broer en zus waren naar de scouts, papa trotseerde de Colruyt op zaterdagnamiddag om zijn gezin van eten te voorzien. Ukkie en ik werken grondig als floor managers van de dag. Eerst grondig stofzuigen, ook lijf en leden zodat het hele huis stofvrij is, vervolgens dweilen.
Trots liet hij zijn spierballen rollen om te helpen één en ander aan de kant te zetten voor het grote werk. Stoelen, eetbakjes van de katten, … het moest allemaal wijken voor de dweil. Zoals het hoort werd er duchtig met water en zeep gesmost terwijl we aan het poetsen waren.
Nadien wilde ik hem belonen met een koekje. Omdat de vloer in de keuken nog nat is, stuur ik hem naar de badkamer om zijn handjes te wassen.
Blinkend als de Witte van Zichem komt hij terug naar beneden.
‘Mamààààà, ruik eens aan mijn handjes?’
Wanneer mijn neus 30 cm van zijn handen verwijderd is, lijkt het alsof Fishermans Friend himself me krachtig in het gezicht blaast. ‘Jasper, wat ruik ik? Heb jij je handjes met zeep gewassen?’
‘Néé, met tantpatta want ik vond de téép niet.’
Zucht, ik kan niet boos zijn want het is mijn eigen schuld. De zeep stond nog in de kast. Volgens zijn creatieve logica heeft hij dat goed opgelost. Zeep maakt dingen proper maar tandpasta gebruiken we om onze tandjes proper te maken dus waarom ook niet hè.
Met smaak eet hij zijn koekjes met chocolade op en wast vervolgens in de keuken zijn handen met de juiste zeep 🙂
