Oh wat heeft de school toch toffe ideetjes! De kinderen van de lagere school mogen morgen verkleed naar school gaan om Halloween te vieren. Hier zagen ze het volledig zitten! Gelukkig koop ik tussendoor verkleedspullen met korting zodat we voor elke gelegenheid iets in huis hebben. Bijna elke gelegenheid.
Onze oudste van 7 heeft een prachtig skeletpak. Hij vindt het vetcool! Ik denk dat dat goed is. Maar daarmee was de dochter nog niet gesteld. Omdat je een roze glitterprinses bezwaarlijk spooky kan noemen (voor een kind van 5 althans, ik zou hysterisch krijsend weglopen), besloten we nog eens creatief te zijn. Noodgedwongen 🙂 Samen maakten we een leuk spookkostuumpje.
Men neme een wit hoeslaken. Ecru mag ook, dan is het gewoon een heel oud spook. Knip het zo een beetje op maat van je kind. Belangrijk is dat ze niet bij elke stap over dat laken struikelen want dan komt er te veel echt bloed op te zitten. Knip knip tot het de juiste maat heeft dus. De Wederhelft maakte een matotteke bovenaan om het arme kind op Sus Antigoon te laten lijken. Vervolgens zet je een kruisje waar de ogen ergens achter het laken zitten. Niet te hard duwen, je riskeert een blind kind te creëren. Laken even van het hoofd halen en de ogen uitknippen. Ook weer laken verwijderen van het hoofd, ze hebben hun ogen nadien nog nodig.
Je zou ook ter hoogte van de neus een gaatje voor zuurstoftoevoer kunnen knippen maar hoe cool is het niet als een spook flauw valt midden op de speelplaats? Juist ja.
Daarna ga je aan de slag. Een spook dat uit ons gezin komt is niet zomaar een spook. Nope. Het is een uniek en exclusief one of a kind specimen. Tijd om stiften en verf boven te halen met andere woorden.
En dan krijg je dit:
Naast de bange spin staat een boos monster. Een woest monster. Laat ons even vergeten dat ze eigenlijk een pompoen wilde tekenen, mama kon zich niet bedwingen 🙂
Uiteraard mag ook de typische Scream-mond niet ontbreken. Al bij al vind ik dat we het nog goed gedaan hebben.
Vanavond vlogen hier een skelet en een monster rond dat het een lieve lust was. Raketman, de enige kleuter des huizes, keek geamuseerd toe. Een half uur na bedtijd stond er een mormeltje van 5 naast me te murmelen dat ze niet kon slapen omdat ze buikpijn had. Gevoelige kinderen, het is me wat 😉