In een ver verleden, toch al zeker 2 jaar geleden, volgde ik een opleiding over perfectionisme. Ik zal het maar bekennen, ik worstelde daar al jaren mee. Een beetje onzeker stapte ik het leslokaal binnen, angstig voor wat die bende nutcases die er al zat wel niet van me zou denken. Dat bleek gelukkig goed mee te vallen. Ha ja, ze hadden een gelijkaardig probleem als ondergetekende. Best van al: de docente was er ook mee gezegend!
Ik ga hier niet de ganse opleiding van naaldje tot draadje uit de doeken doen. Het arme mens zou anders niks meer verdienen in haar praktijk. En ik gun haar dat wel want ze heeft die training mega-goed aangepakt. Het heeft bij mij een mentale mallemolen in gang gezet. Ik besefte toen dat het vijf voor twaalf was, misschien zelfs al wat later. Ik werkte op dat moment voltijds en combineerde dat met een zelfstandig bijberoep, de zorg voor 3 kleine kindjes en een echtgenoot die veel in het buitenland zat omwille van zijn beroep. En ik kon het allemaal aan, ik verkondigde dat overal. Maar vanbinnen voelde ik iets vreten, elke dag een beetje meer. Ik kon er echter de vinger niet opleggen. Tot ik de training volgde. Die heeft een heel bewustwordingsproces in gang gezet. Ik besefte dat ik knopen moest gaan doorhakken als ik niet wilde uitvallen met een depressie of een burn-out. Het probleem was echter dat ik elk van die rollen doodgraag uitoefende, da’s nu trouwens nog steeds het geval.
Ik ging eens met De Wederhelft rond de tafel zitten. Samen beslisten we dat ik in mijn hoofdberoep wat gas zou terugnemen. Sinds toen werk ik met 4/5 – prestaties voor het OCMW. Ik had het veel eerder moeten doen. Op woensdag ben ik thuis. Da’s mijn dagje. De ene keer ga ik ’s middags de kinderen oppikken aan de schoolpoort, de andere keer laat ik hen naar de buitenschoolse opvang gaan… zonder schuldgevoel. Ik heb geleerd dat er niks mis mee is om af en toe eens aan jezelf te denken. Mijn gezin is gelukkig als ik goed in mijn vel zit dus dat blijft mijn streefdoel.
Ik heb de afgelopen twee jaar veel nagedacht en orde op zaken gesteld. Enkele energievreters werden vakkundig geëlimineerd. De rampenschaal wordt geregeld ter hand genomen. Hoe erg is iets nu echt? Zie ik het binnen proportie? Wat zou er gebeuren als ik iets niet doe of als ik bij het uitvoeren van die bepaalde taak een foutje maak? Maar waar ik het meest mee geholpen ben, wat ik aan die sympathieke mevrouw te danken heb, is de uitleg over de Cirkel van Invloed en de Cirkel van Betrokkenheid. Bedacht door Stephen R. Covey. Helaas is die man vorig jaar overleden, ik had er graag eens een klapke mee gedaan.
Die meneer heeft iets uitgevonden wat mij helpt om dingen wat makkelijker los te laten. Pas op, het lukt me soms nog niet hoor. Ik ben en blijf een nadenker. ‘Wat als’ weet je wel. Meer info over het werk van Stephen R. Covey vind je hier.