Voor lezers die me niet kennen: mijn kindjes zijn nu 7 jaar, 5 jaar en 4 jaar oud. Alle 3 zijn ze niet van gisteren, dat weten we al langer. Vandaag werd dat weer enkele keren duidelijk…
De oudste
Tijdens de zomermaanden fiets ik wat vaker naar het werk zodat Koning Auto ook een beetje vakantie heeft. Zo ook vandaag. Wist ik veel dat Mozes van plan was zijn truuk met water nog eens te herhalen maar dat hij daar een halve dag storm en regen voor nodig had. In Zichem, waar ik werk, hadden we regen tot het middaguur. Daarna kwam de zon er door. Toen het tijd werd om naar huis te gaan, kleurde de lucht grijs. Ik moest dus een tandje bijsteken wilde ik droog thuis geraken.
Ik haalde het, zeiknat van het zweet. Maar behalve wat gedonder waren de weergoden me gunstig gezind. Man en kinders trokken wit weg en keken me aan alsof de heilige maagd Maria voor hen neerdaalde. Tja, ik kan dat effect hebben op mensen 😉 De oudste zoon vloog meteen rond me en liet me niet los, keek me niet meteen aan. Iets later zag ik 2 rode, vochtige oogjes ter hoogte van mijn middel tevoorschijn komen. Blijkt dat het hier stevig geonweerd had en dat de regen met bakken uit de lucht viel. Het was net 2 minuten gedaan toen ik arriveerde. Zoonlief was doodongerust. Hij was er van overtuigd dat ik van mijn fiets zou vliegen en op straat zou vallen en dan zou er een auto aankomen en dan en dan en dan… En ik zou helemaal nat geregend thuis komen en dan met die wind daarbij, ‘daar kan je wel ziek van worden hè mama!’.
Het heeft me wat tijd gekost om hem duidelijk te maken dat ik bij slecht weer gewoon wat langer werk of ergens onderweg een plaatsje zoek om te schuilen. Maar het gaf me wel een warm gevoel dat ze zo begaan zijn met hun mama…
De jongste
Etenstijd. Wok op het menu. Met babymaïskolfjes. Niet meteen de favoriete kost van Raketman. Hij moddert maar wat aan met zijn maaltijd en bestek. De Wederhelft ergert zich groen en blauw. Na een tijdje moppert hij: Jongen, als je nu niet flinker gaat eten dan mag je vandaag geen dessert!’ Raketman bekijkt hem eens met zijn puppy-ogen en zegt droogjes met uitgestreken gezicht:
– ‘Da’s niks papa, er komen nog veel dagen hoor.… Om vervolgens voort te rommelen in zijn bordje.
Da’s er nu eens echt eentje die je moeilijk met iets kan straffen. Geen dessert vandaag? Bwah, morgen is er weer een dag. Vroeg naar bed? Oké, dan kan ik nog eens het Diesters kampioenschap verspringen doen in mijn slaapkamer. Op straf gaan zitten in de gang? Ideaal moment om even boven een plasje te gaan doen. Belonen en straffen volgens de Supernanny: het glijdt van hem af. Respect voor de kleine man, die gaat nog ver komen in het leven!
De middelste
Dochterlief zit momenteel samen met Hello Kitty bij de dokter om een wrat te vermoorden. Ongetwijfeld zal daar ook wel weer een stoot gebeurd zijn. 🙂