Vandaag brachten we met zijn allen zoonlief naar zijn eerste groot scoutskamp. Voor het eerst zal hij een ganse week van huis zijn. Ik vind het erger dan hijzelf vermoed ik. Hoewel, hij leefde er met een klein hartje naartoe. Op voorhand vloeiden er wat traantjes, en rezen er veel vragen in zijn knappe hoofdje. Dat hij me echt hard gaat missen als hij zo lang op kamp zal zijn. Of ze daar ook een douche hebben? En gaat het eten daar lekker zijn? Uiteraard kwamen de tranen en de vragen alleen als hij broer of zus nergens in de onmiddellijke omgeving bespeurde. De macho 🙂
Samen pakten we zijn spulletjes bij elkaar. Hij vond mijn oplossing voor het gemis gelukkig oké: hij kreeg foto’s van mama, papa, broer en zus mee om naar te kijken als hij het moeilijk heeft. Natuurlijk gaan we ook een briefje naar onze oudste van het nest schrijven. Hij hees zich vanmiddag in zijn verkleedkleren, nam zijn bagage vast en hop, weg waren we. Naar het buitenland nog wel, alsof het allemaal nog niet spannend genoeg was voor onze held op sokken.
Dankzij enkele fameuze wegomleidingen, zondagskoersen en wegen waar een GPS nog nooit van hoorde, arriveerden we fashionably late. We waren niet de allerlaatsten, Robin zou het ons nooit vergeven hebben. Dat heeft hij van zijn mama :$ De autorit was een hel. Robin was bloednerveus en dat straalde af op broer en zus. Gelukkig bereikten we onze bestemming zonder gewonden.
De kroost keek met open mond en wijd opengesperde ogen naar het hele kampgebeuren. Meteen begonnen 6 TripleTrouble-oogjes te blinken toen ze de slaapzaal in de mot kregen. Wow, zoveel volk op 1 kamer, dat is een garantie voor feestjes na bedtijd! De omgeving scoorde ook bonuspunten: veel groen en veel plaats om te ravotten én… muziek buiten! Na een innig afscheid was het tijd om huiswaarts te keren.
Eens thuis gekomen begonnen broer en zus wat onwennig te worden. We stelden hen gerust dat wij een briefje naar Robin gaan schrijven en dat hij op zaterdag terug naar huis komt. Heleen, 5 jaar, begon meteen aan haar eigen brief. Daaruit bleek weer maar eens: haat en liefde ligt dicht bij elkaar 🙂
Robin, zal je ons nog graag zien? Tot zaterdag!