Zondag 3 januari. De laatste dag van de kerstvakantie. Een zondag dus uitslaapdag. Zelf ben ik al even wakker en geniet ik vanuit mijn bed van de rust en de stilte in huis. Niet evident wanneer je een groot gezin hebt. De katten patrouilleren chagrijnig op de gang, wachtend op hun ontbijt. Buiten slaapt alles nog, zelfs de vogels geven geen kik. Onze 4 kinderen zijn nog in een diepe slaap verzonken…
Yeah right. Onze driejarige slaapt wegens verbouwingen nog bij ons op de kamer. Rond 9u vond ze dat het welletjes geweest was. Muisstil kwam haar hoofd als een periscoop naar boven. Ze observeerde haar omgeving en zag dat ik wakker was. Normaal neemt ze dan haar bedknuffel en kruipt bij me om nog even te snoezelen.
Vandaag niet. Ze scande De Wederhelft die naast me lag te slapen. Voorzichtig nam ze haar tut uit haar mond, zette zich goed recht in haar bed, mikte… en raakte doel! Haar tut gooide ze met een welgemikte worp vol op het hoofd van De Wederhelft.
Hij schrok wakker, zij keek me gniffelend aan met een voldane blik. Mooie Meid heeft gevoel voor richting… Dat heeft ze niet van mij. Daarna kroop ze überschattig op ons bed om te komen knuffelen. Iemand wist dat het tijd was om goede punten te scoren 🙂
