Gisteren Halloween, vandaag Allerheiligen, morgen Allerzielen… De driedaagse van de doden is vandaag halverwege. Het Gezin heeft geen feestdagen nodig om zijn dierbaren te herdenken. We doen dat het ganse jaar door. We gaan in deze periode bewust niet naar het kerkhof, dat doen we op andere momenten. Natuurlijk staan we rond Allerheiligen eens extra stil bij zij die ons ontvallen zijn. Het lijstje groeit helaas elk jaar.
Maar tegelijk gebruiken we deze periode om onze nog levende dierbaren extra aan te halen. Daar hebben ze nu meer aan dan wanneer ze er niet meer zijn. Met onze kinderen gingen we naar de jaarmarkt, speelden we buiten met diabolo’s en deden we samen huishoudelijke klusjes. We aten verse appel/rozijnencake en genoten van huisbereide warme chocomelk met échte chocolade en marshmallows. En wat we te weinig doen: we keken eens met zijn allen naar een film, lekker languit in de zetel onder een dekentje. Peter en de Draak (de originele!) entertainden ons.
Maar we namen ook de tijd om even te reflecteren. Met een klein gebaar en een grote symboliek. Want ook al zijn ze er niet meer, het lichtje van onze special ones schijnt altijd ergens. Niet in het minst in ons hart. Ongeacht hoe lang het geleden is dat ze ons verlieten.
