Doe eens trendy, speel Kubb. Wat een hype is me dat toch de laatste jaren. Ik snap er eerlijk gezegd niks van. De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik me er nooit echt in verdiept heb. Mààrrrrrr… Toen wist ik nog niet wat ik nu weet: in eigen land worden heuse Kubb-kampioenschappen georganiseerd! Tijd om eens naar Wikipedia te surfen dus.
Vrij snel wordt het me duidelijk waarom ik geen jota snap van de Kubb-hype. Kubb is namelijk een buitenspel waarvan men niet weet waar het ontstaan is, je kiest zelf hoeveel leden je ploeg telt, hoe groot het veld is waar je op gaat Kubben, op welke ondergrond je dat doet en de spelregels variëren per land én per regio. Doe maar op met andere woorden, het zal wel goed zijn. Let wel: ik juich dergelijke initiatieven toe hoor. Ze bevorderen de sociale cohesie en halen de mensen wat uit hun kot. Het lijkt me ook leuk om met een stokje tegen een houten blok proberen te gooien en dan te hopen dat het rotding omver valt.
Wat mij eerder parten speelt in het belang van de Kubbende medemens is de waarde van dergelijk kampioenschap. Hoe kan men objectief oordelen welke ploeg de beste is als er niet echt vaste spelregels zijn? Bij kleinschalige initiatieven zal dat nog te doen zijn maar hoe doen ze dat dan bij de grotere kampioenschappen, laat staan bij het wereldkampioenschap? Als elk land en daarbinnen elke regio zijn eigen regels heeft en het maakt niet uit hoe groot je ploeg is of op wat voor veld je speelt, hoe kan je dan appelen met appelen vergelijken?
Doe mij dan maar wat petanque of bowling. Het houdt mijn innerlijke autist wat rustig 😉